“Όλη την πορεία μου στον αθλητισμό ίσως και στη ζωή μου, την οφείλω στον γυμναστή του σχολείου” ανέφερε χαρακτηριστικά ο ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής Πετοσφαίρισης Κ16 και Καθηγητής Φυσικής Αγωγής Γιώργος Ουτζής, σε μία συζήτηση που είχε με την Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής Ελένη Μπιχαλτζή.
Ποιο ήταν το μεγαλύτερο κίνητρο για εσάς να ασχοληθείτε με τον αθλητισμό σε όσο υψηλό επίπεδο; Είχατε διακριθεί από μικρός;
Το μεγαλύτερο κίνητρο για εμένα ήτανε η αγάπη και ο θαυμασμός που είχα για το ίδιο το άθλημα, η οποία μου έτρεφε συνεχώς την δίψα για εξέλιξη και στοχοθεσία, έτσι ώστε να ζήσω όσα συναρπαστικά προσφέρει ο πρωταθλητισμός στο βόλεϊ. Από μικρή ηλικία είχα έφεση στα αθλήματα, είχα δοκιμάσει πολλά, polo, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, αλλά όταν ένιωσα ότι ήρθε η στιγμή να αφοσιωθώ σε κάποιο ονειρεύτηκα μέσα από το βόλεϊ. Οι διακρίσεις δεν άργησαν να έρθουν , η συμμετοχή μου στις αναπτυξιακές εθνικές ομάδες στέφθηκε με επιτυχίες με αποκορύφωμα τις δύο μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία των αναπτυξιακών εθνικών ομάδων στο άθλημα, την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στο πανευρωπαϊκό και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα παίδων.
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίσατε στην πορεία σας;
Το μονοπάτι του πρωταθλητισμού είναι δύσκολο και γεμάτο προκλήσεις και αυτό το καθιστά μοναχικό. Πρόκληση αποτελεί η ίδια η καθημερινότητα στην ζωή του αθλητή, οι στερήσεις , το αυστηρό πρόγραμμα, οι τραυματισμοί και πολλές άλλες δυσκολίες στερούν εν μέρη την ανέμελη παιδικότητα προστάζοντας, πειθαρχία και ηθική πρωταθλητισμού σε ευαίσθητες ηλικίες. Αυτά βέβαια με σωστή διαχείριση καταλήγουν να δημιουργούν δυνατούς ανθρώπους ικανούς να διαχειριστούν τα προβλήματα της κοινωνίας και της ζωής με μεγαλύτερη ψυχραιμία.
Ποια θεωρείτε τη σημαντικότερη στιγμή της καριέρας σας;
Επειδή εγώ τα βλέπω και λίγο ρομαντικά, μέσα από την πορεία μου η οποία είχε σημαντικές διακρίσεις, πρωταθλήματα Ελλάδος, κύπελλα Ελλάδος, συμμετοχή σε τελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων με συλλόγους, θα ξεχωρίσω τις δύο επιτυχίες την κατάκτηση της 2ης θέσης στην Ευρώπη και στον κόσμο με τις αναπτυξιακές εθνικές ομάδες (Εθνική Παίδων 1997 Σλοβακία και Ιράν 1997). Ήρθαν σε μία ηλικία ευαίσθητη και κομβική (17 ετών) όπως ανέφερα και παραπάνω, επιβεβαιώνοντας την αξία της θυσίας για το στόχο και το όνειρο, δίνοντας παράλληλα τεράστια κίνητρα για τη συνέχεια. Επίσης θεωρώ ότι το να εκπροσωπείς ένα έθνος φορώντας το εθνόσημο στο στήθος είναι η υπέρτατη τιμή.
Ας πάμε λίγο πίσω: Κατά την προσχολική σας ζωή θυμάστε την κινητική σας δραστηριότητα; Αλήθεια, είχαν εμφανιστεί οι αρετές σας από τότε; Διέκρινε κάποιο άτομο του περιβάλλοντος σας τις δυνατότητες αυτές;
Ήμουνα πάντα ένα δραστήριο παιδί, τα σπορ και το ελεύθερο παιχνίδι αποτελούσαν προτεραιότητα για εμένα και τρόπο έκφρασης. Ήμουν ένα ψηλό και δυνατό παιδί και μέσα από το δομημένο και ελεύθερο παιχνίδι εκφραζόμουν ,ανέπτυξα αυτοπεποίθηση και μάθαινα να προσαρμόζομαι σε κανόνες και να συνεργάζομαι. Η έφεση μου στον αθλητισμό είχε γίνει αντιληπτή από την προσχολική ηλικία από το περιβάλλον μου και για αυτόν τον λόγο δοκίμασα και πολλά αθλήματα.
Στα πρώτα σχολικά χρόνια θυμάστε κάποιον γυμναστή που να είχε επιρροή στη ζωή σας και την πορεία σας; Σας παρότρυνε στον αθλητισμό;
Όλη την πορεία μου στον αθλητισμό ίσως και στην ζωή μου, την οφείλω σε έναν γυμναστή. Τον κο Ηλία Ζαπαρτίδη. Είναι μία πολύ ωραία διδακτική ιστορία που αξίζει να την αναφέρω. Ο κύριος Ζαπαρτίδης ήταν γυμναστής μου στο γυμνάσιο και ήταν αυτός ο οποίος διέκρινε σε εμένα το ταλέντο και την έφεση μου στο άθλημα του βόλεϊ, χωρίς δεύτερη σκέψη κάλεσε τη μητέρα μου στο σχολείο και την παρότρυνε να με γράψει σε κάποιον σύλλογο βόλεϊ έτσι ώστε να προπονηθώ εντατικά και να αναπτύξω το ταλέντο μου. Δεν έμεινε όμως μόνο σε αυτό, όντας ο ίδιος αναπληρωτής γυμναστής με ειδικότητα handball στο αθλητικό γυμνάσιο Νίκαιας, το οποίο είχε τις ειδικότητες handball, κολύμβησης και βόλεϊ, παρότρυνε την μητέρα μου στην μετεγγραφή μου στο συγκεκριμένο σχολείο για να ακολουθήσω το συγκεκριμένο σχολικό πρόγραμμα για την ανάπτυξη του αθλητικού μου ταλέντου στο βόλεϊ, πιστεύοντας και υπηρετώντας το όραμα και τον θεσμό του αθλητικού σχολείου. Το αξιοσημείωτο και ιδιαίτερα διδακτικό της ιστορίας είναι ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος όντας εξειδικευμένος στο άθλημα του handball δεν λειτούργησε με ιδιοτέλεια και σεβόμενος το ρόλο του και εμένα με παρότρυνε να ακολουθήσω την κλήση μου.
Είχατε εμπειρία σε αθλητικό σχολείο; Ποια είναι η γνώμη σας για τα αθλητικά σχολεία όπως λειτουργούσαν παλιά; Πιστεύετε πως είναι στη σωστή κατεύθυνση οι εξαγγελίες του ΥΠΑΙΘΑ για τα αθλητικά σχολεία;
Είμαι ένα παιδί των αθλητικών σχολείων. Έπαιξε κομβικό ρόλο η συμμετοχή μου στο αθλητικό σχολείο στην εξέλιξή μου σαν αθλητής και σαν αθλητής μαθητής-φοιτητής. Η ύπαρξη των αθλητικών σχολείων κατά τη δική μου άποψη μπορεί να γίνει ο πυλώνας για την ανάπτυξη του αθλητισμού και της αθλητικής κουλτούρας μας σαν χώρα. Μπορεί να αποτελέσει ,πέρα από την ανάπτυξη των αθλητικών δεξιοτήτων και επιστέγασμα της λογικής αθλητισμός και δια βίου μάθηση, δηλαδή αντιλαμβανόμενοι τις ιδιαιτερότητες της ζωής των αθλητών-πρωταθλητών να δομηθεί ένα σύστημα που θα παροτρύνει τον συνδυασμό ακαδημαϊκών σπουδών και πρωταθλητισμού, καθώς και σε συνεργασία με τις ομοσπονδίες, να αποτελέσει το κέντρο στρατηγικής ανάπτυξης των ομοσπονδιών για την ανάπτυξη αθλητών υψηλών επιδόσεων. Είναι κατά την γνώμη μου σημαντική αν όχι και επιτακτική η συνεργασία των ομοσπονδιών με την πολιτεία για την χάραξη του οράματος και την στρατηγική σε ότι αφορά τον τρόπο λειτουργίας των αθλητικών σχολείων.
Θεωρείτε πως πρέπει να διευρυνθεί το μάθημα εκμάθησης της κολύμβησης στα πλαίσια του σχολικού αθλητισμού; Τι θα μπορούσε να βοηθήσει πιστεύετε;
Η ενασχόληση με την κολύμβηση σε μικρή ηλικία αρχικά ,άσχετα με την ύπαρξη ταλέντου, όπως και πολλά άλλα αθλήματα επιτελούν σημαντικό ρόλο στην υγεία και την ανάπτυξη των παιδιών ,και μόνο υπό αυτό το πρίσμα το μάθημα της κολύμβησης θα έπρεπε να διδάσκεται σε όλα τα σχολεία. Μια άλλη προσέγγιση είναι ότι είμαστε μία χώρα με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή της Ευρώπης δεν νοείται κανένα παιδί να μην ξέρει να κολυμπάει, θα μπορούσε αυτή η ανάγκη να καλυφθεί από το σχολείο και τον γυμναστή. Τώρα σε επίπεδο αθλητισμού θεωρώντας ότι ένας γυμναστής έχει την κρίση να διακρίνει μία κλίση ενός παιδιού προς ένα άθλημα, η έλλειψη εκμάθησης του αθλήματος στο σχολείο σίγουρα μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια κάποιων αθλητών υψηλών επιδόσεων καθότι δεν υπάρχει καμία πρώιμη αξιολόγηση έστω και σε επίπεδο σχολικού αθλητισμού. Οπότε θεωρώ πως ίσως είναι και επιτακτική η εκμάθηση της κολύμβησης στο σχολείο και η ένταξη της στα πλαίσια του σχολικού αθλητισμού.
Είστε στη διάθεση της Ομοσπονδίας για τη διάδοση του αθλήματός σας με επισκέψεις στα σχολεία;
Ναι είμαι στην διάθεση της ομοσπονδίας με σκοπό την διάδοση του αθλήματος της πετοσφαίρισης και αυτή την στιγμή η ελληνική ομοσπονδία πετοσφαίρισης λειτουργεί ένα πρόγραμμα με σύνολο πάνω από 1100 επισκέψεις σε σχολεία( Δημοτικά και Γυμνάσια)και την παρουσίαση του αθλήματος σε πάνω από 80000 παιδιά, με σκοπό την διάδοση του αθλήματος του βόλεϊ αλλά και την κοινωνικοποίηση των νέων μέσω του αθλητισμού. Θεωρώ ότι όλοι οι άνθρωποι που αγαπούν και έχουν υπηρετήσει το άθλημα, πιστοί στις αξίες που προσφέρει ο αθλητισμός θα πρέπει να διαδίδουν την ομορφιά του και να το στηρίζουν.
Έχετε πτυχίο ΤΕΦΑΑ; Η Εκπαίδευση ήταν στις επιλογές σας; Γιατί επιλέξατε Προπονητική ή Ένοπλες Δυνάμεις;
Ναι είμαι απόφοιτος ΤΕΦΑΑ Αθηνών. Η εκπαίδευση ήταν πάντα στις επιλογές μου και αποφάσισα να ασχοληθώ με την προπονητική πρώτα γιατί αγαπώ το άθλημα και δεύτερον λόγω της παιδαγωγικής προσέγγισης της προπονητικής γνωρίζοντας πλέον εξ ιδίων όντας πρώην αθλητής ,τη σημαντικότητα αυτής στην ανάπτυξη των νέων αθλητών . Είναι αυτό που συνήθως λέω ότι το εύκολο πλέον είναι κάποιος αθλητής να μάθει βόλεϊ το δύσκολο είναι να τον κάνεις να σκέφτεται σωστά έτσι ώστε να πετύχει σαν αθλητής και σαν άνθρωπος τα όνειρά του. Η προπονητική είναι μία διαδικασία ανάπτυξης αμφίδρομη, εξελίσσεις και εξελίσσεσαι και αντίστροφα, κάτι το οποίο για εμένα είναι πολύ σημαντικό.
Συμφωνείτε με τα υφιστάμενα κίνητρα μοριοδότησης για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις;
Θεωρώ πως το θέμα των κινήτρων μοριοδότησης είναι μια σημαντική συζήτηση και θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί .Αποτελεί έναν κρίσιμο παράγοντα η εκπαίδευση στην καθημερινότητα και στον τρόπο ζωής ενός αθλητή καθώς και ένα τεράστιο κίνητρο ή λόγος αποφυγής για την ενασχόληση με τον πρωταθλητισμό. Αποτελεί επίσης ζητούμενο και για την αναβάθμιση των εγχώριων πρωταθλημάτων και εν δυνάμει της προβολής αυτών με ότι συνεπάγεται στην ανάπτυξη του αθλητισμού στην Ελλάδα γενικότερα. Η απορρόφηση νέων Ελλήνων αθλητών υψηλού επιπέδου από πανεπιστήμια του εξωτερικού με υποτροφίες στην πιο κρίσιμη ηλικία αθλητικά και η μη διοχέτευση τους στα εγχώρια πρωταθλήματα , έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση του ενδιαφέροντος του κοινού. Οι σπουδές αποτελούν πάντα προτεραιότητα της οικογένειας, ο συνδυασμός των απαιτήσεων του πρωταθλητισμού και η δυσκολία στην πρόσβαση στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση εκλογικευμένα οδηγούν στην λήψη αποφάσεων από την οικογένεια, που συνήθως είναι είτε εις βάρος του πρωταθλητισμού είτε στην επιλογή κάποιων εκπαιδευτικών συστημάτων που δίνουν λύση σε αυτό εκμεταλλευόμενοι το ταλέντο και την λάμψη των ταλαντούχων αθλητών, προς όφελος της κοινωνίας τους . Η προβολή των επιτυχιών αθλητών και ότι προηγείται ή έπεται αυτών αποτελεί κίνητρο για ενασχόληση των παιδιών με τον αθλητισμό με το γνωστό κοινωνικό όφελος. Είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν είτε πιο δελεαστικά κίνητρα είτε ακόμα και ένας διαφορετικός τρόπος εισαγωγής στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση που θα παρότρυνε την ενασχόληση με τον πρωταθλητισμό.
Πώς αξιολογείτε τη στήριξη που παρέχει το κράτος και οι φορείς στους αθλητές; Τι θα έπρεπε να αλλάξει;
Το κράτος πρέπει να καταλάβει ότι τα οφέλη του αθλητισμού και του πρωταθλητισμού για την ίδια την κοινωνία είναι τεράστια και να επενδύσει πάνω σε αυτά. Μπορεί να αποφύγει, από δαπάνες υγείας, έχοντας υγιείς πολίτες, μέχρι να έχει έσοδα και προβολή από αθλητικές διοργανώσεις, όπως επίσης και την μείωση της παραβατικότητας των νέων. Να δημιουργήσει μια αθλητική κουλτούρα σε συνδυασμό με τον τουρισμό που θα αποτελεί έναν μοναδικό προορισμό για τους λάτρεις του αθλητισμού. Πρέπει να γίνουν επενδύσεις στις αθλητικές υποδομές και την οργάνωση ,από το σχολικό περιβάλλον που αποτελεί το κοινωνικό θεμέλιο μέχρι τις ομοσπονδίες που είναι υπεύθυνες για την ανάπτυξη του κάθε αθλήματος. Όλα αυτά θα μπορέσουν να μετουσιωθούν σε πράξεις μόνο αν στηριχθούν οι αθλητές, κάτι το οποίο για εμένα ακόμη δεν έχει φτάσει στο επίπεδο που αρμόζει.
Αν είσαστε Υπουργός Παιδείας και Αθλητισμού ποιες θα ήταν οι πρώτες σας ενέργειες;
Στήριξη και ανάπτυξη του θεσμού των αθλητικών σχολείων σε συνεργασία με τις ομοσπονδίες των αθλημάτων, εισαγωγή περισσότερων αθλημάτων προς εκμάθηση στα σχολεία, δημιουργία και αναβάθμιση αθλητικών υποδομών, επαναπροσδιορισμό των κινήτρων μοριοδότησης για διακεκριμένους αθλητές και στήριξη των προγραμμάτων dual career.
